जे सुकै कारण होस् , धोतिको अपमान गरेर बारम्बार मधेशी को आत्मसम्मानलाई चोट पुर्याउने काम चाहिं निरन्तर भैराखेको देख्दा धेरै नै दु:ख लाग्छ। खाशमा यो सोचाईले जातिय विभेदलाई धेरै नै प्रोत्साहन गरेको छ ।यो विभेदले गर्दा पुरै देशले ठुलो मूल्य ब्योहरी सकेको छ। यस्तो आचरणको निरन्तरताले ठुलै मूल्य चुकाउनु पर्ने हुन सक्छ । म कक्षा ११-१२ तिर काठमाडौँमा पढ्दा हृतिक काण्ड भएको थियो। चर्को चर्को नारा हरु – “धोति मुर्दाबाद” आज पनि मेरो कानमा त्यो गुन्जन छ । त्यो घटनाले नेपालमा हृतिकको लोकप्रियतामा कमि आएको छैन तर धेरै मधेशीको चित्त चाहिं दुखेको छ। कुनै समयमा हृतिक रोशन काठमाडौँ आए भने सायद पुरै टुडिखेल नै भरिन्छ होला ! तर त्यहि घटनाले कैयौं मधेशीले आजसम्म पनि त्यो पिडा बिर्सन सकेका छैनन् । एक विद्वान वैज्ञानिक जसले विज्ञानमा ठुलो योगदान दिन सक्थे, उसलाई केहि समयको लागि त्यहि हृतिक काण्डले विखण्डकारी बनायो ।डा. सी. के. राउत विखण्डकारी हुनु जति गलत हो, त्यो भन्दा बढी गलत हो विभेद पूर्ण जातीय मानसिकता जस्ले अरु जात-जातिको सम्मान गर्न सक्दैन। त्यहि विभेदपूर्ण जातियताले डा. सी. के. राउत जस्तो विद्वान वैज्ञानिकलाई विखण्डकारी बनाउँछ । कस्तो उदेकलाग्दो दुई कौडीको राष्ट्रियता, भारतीयसंग नतमस्तक हुने अनि मधेशीलाई चाहिं बेइज्जत, बद्नाम र दमन गर्ने ! यो राष्ट्रियता र नाजीको राष्ट्रियतामा के फरक ? यो राष्ट्रियता र KKK को राष्ट्रियतामा के फरक ? यो राष्ट्रियता र अतिवादीमा के फरक ? यो राष्ट्रियता र ट्रंपको राष्ट्रियतामा के फरक ?

कैयौं समय मैले यसको बारेमा बोलिन । मेरो वरिपरीको पक्षपाती हेराईलाई मैले परिवर्तन गर्न सक्ने छमता आफूमा देखिन। निरन्तर रुपमा आफ्नो कर्म गर्ने र जति सकिन्छ यो देशको प्रगतिको लागि आफ्नो ऊर्जालाई खर्ची रहें। तर केहि समययता भारतले नेपाली भूमिमा बाटो बनायो । यसको बिरोध सबै नेपालीले गरिराखेको छन् । हामी नेपालीको चित्त पनि दुखेको छ। अनि यतिकैमा मेरो एकजना साथी ले फेसबुकमा एउटा मेमे सेयर गरेछ, “धोतिले सुर्ती मिचेको सुहाउनछ, सीमा हैन !”। मेरो यस्ता साथीहरु धेरै विद्वान वर्गका हुन् – नेपाली भूमि त्यागेर अमेरिका, युरोप र अस्ट्रेलियाका नागरिक भैसकेका छन् अथवा हुनको लागि दिन रात त्यहि मुलुकमा खटि राखेका छन्, भने केहि विद्वानहरु नेपाल मै महत्वपूर्ण ओहोदामा पुगेका छन् । तर यी विद्वानहरुले बिर्सिए धोतिलाई गाली गर्दा, मधेशीलाई गाली गरिराखेको – आफ्नै देशको नागरिकलाई गाली गरिराखेको । यहि धोति पृष्ठभूमि भएको कुनै व्यक्तिको दिन रात खेतमा मेहनत गरेकोले गर्दा पौष्टिक आहार खान पाएको होला यी बौद्धिकहरुले । गणित विज्ञान जस्ता कुनै बिषय अवश्य पनि पढेकै होलान्, यहि धोतिवालाहरूबाट । कुनै न कुनै धोति पृष्ठभूमिबाट आएको व्यक्तिले उसलाई शारीरिक रुपमा स्वस्थ हुन योगदान पुर्याएकै होलान् । जति नै योगदान भए पनि यी विद्वानहरुले सम्झने भनेको होच्याउन र गिज्याउन मात्र हो ।

व्यक्तिगत , सामाजिक र राष्ट्रिय स्तरमा धोति पृष्ठभूमिबाट आएको व्यक्तिले गरेको योगदान तिमिले बिर्सेर धोति लगाउनेहरुको आपमान गर्यौ। तिमीले अपमान गरेको मधेशी धोतिहरु, नेपालको सिमाको रक्षा गरिरहेका छन्, भारतीयसंग लडेका छन् तर हारेका छैनन् र तिमी परदेशमा बसेर आथवा काठमाडौँको कन्सर्टमा 1974 AD को गीत सुन्दै तालमा ताल मिलाई नाच्दै गर्छौं होला , “जसो गर जे भन जता सुकै लैजाऊ मलाई, यो मन त मेरो नेपाली हो ” भनेर । कहिले फुर्सद भयो भने सोच्नु होला, जति गर्व तिमी दार्जीलिंगको गायकको गर्छौ र त्यहि धुनमा नाज्दै नेपाली हुनु को गर्व गर्छौ , त्यति नै बेइज्जत धोति लगाउने मधेशीको किन गर्छौँ ? अर्को महत्वपूर्ण कुरा के हो भने रातारात नेपाली भूमिमा भारतले बाटो बनाएको पनि होइन ।बाटो बनाउँदै गर्दा हाम्रो प्रधानमन्त्रि, रक्षामन्त्रि, गृहमन्त्रि, सेना-प्रमुख , सशस्त्र-प्रमुख , मुख्य -सचिव, गृह-सचिव, प्रमुख जिल्ला अधिकारी, खुफिया एजेन्सीहरु चाहिं के गरिराखेको थिए? यी ठुला-ठुला निर्णायक पदमा धोति लगाउने मधेशी होइन दौरा, सुरवाल, ढाका टोपी लगाउने समुदाय कै मान्छेहरू छन् । तर म तिमी जतिको संकीर्ण सोच राख्दिन । यी केहि व्यक्तिको क्षमता अथवा नियतको कमिको दोष सम्पूर्ण समुदायलाई दिन्न। तिमीले त विदेशीको दुष्कर्मको दोष पनि आफ्नै देशको नागरिकलाई दियौ ।

म आशा गर्दछु एकदिन, तिमीले मधेशी प्रति गर्व गर्ने छौ, धोतिलाई आफ्नो मान्ने छौ। म आशा गर्दछु एक दिन तिमीले धोति, मधेशी, भारतीय र बिहारीको भिन्नता छुट्टयाउन सक्ने छौ। मेरो शुभकामना छ तिमीलाई, छिट्टै तिमीमा विवेक आउने छ। मलाई विश्वास छ एक दिन तिमीले आफ्नो देशको सम्मान गर्ने छौ।